Niewłaściwy dobór profili
Dobór odpowiednich profili jest kluczowy dla wytrzymałości i stabilności ścianki działowej z płyt g-k. Zbyt wąskie profile mogą powodować zbyt duże ugięcie lub nawet zarysowanie ścianki. Należy dobrać profile o odpowiedniej szerokości w zależności od wysokości ścianki, rodzaju pomieszczenia oraz planowanego obciążenia.
Przykładowo, w domach jednorodzinnych do ścianek o wysokości do 3 metrów wystarczą profile CW/UW o szerokości 50 mm. Wyższe ścianki wymagają szerszych profili, np. 75 lub 100 mm. W pomieszczeniach o dużym ruchu, gdzie ścianka może być narażona na uderzenia, zaleca się profile 100 mm niezależnie od wysokości.
Rodzaje profili do ścianek działowych
Najpopularniejsze profile do ścianek działowych to:
- CW - profile słupkowe
- UW - profile obwodowe mocowane do podłogi i sufitu
Dostępne są w różnych wymiarach, grubościach blachy i długościach. Należy dobrać je zgodnie z zaleceniami producenta i przewidywanym obciążeniem ścianki.
Źle dobrane płyty g-k
Równie istotny jest właściwy dobór płyt gipsowo-kartonowych. Standardowo stosuje się płyty GKF o podstawowej odporności na wilgoć. Jednak w pomieszczeniach narażonych na większą wilgotność, takich jak łazienka czy kuchnia, należy zastosować płyty GKBI (zielone) o zwiększonej odporności.
Dodatkowo, jeśli ścianka ma spełniać specjalne wymagania, np. pod względem odporności ogniowej lub izolacji akustycznej, trzeba dobrać odpowiedni typ płyt:
| Wymaganie | Typ płyty |
| Odporność ogniowa | Płyty GKF ogniochronne |
| Izolacja akustyczna | Płyty wielowarstwowe lub z wkładką ołowianą |
Niewłaściwy dobór płyt może spowodować niespełnienie wymogów technicznych przez gotową ściankę.
Złe mocowanie kołków
Kluczowe znaczenie dla stateczności ścianki działowej ma prawidłowe zamocowanie profili za pomocą kołków. Zbyt rzadkie kołkowanie, zbyt krótkie kołki lub ich źle dobrana średnica mogą doprowadzić do odkształceń i nawet zawalenia się konstrukcji.
Najważniejsze zasady mocowania kołków to:
- maksymalny rozstaw kołków 1 metr
- długość i średnica kołków dobrana do grubości mocowanego elementu
- wkręcanie kołków pod kątem prostym do powierzchni mocowania
Kołki muszą być także odpowiednie do rodzaju ściany/stropu, do których mocujemy profile. Do betonu/cegły stosujemy inne kołki niż do pustaków gazobetonowych czy płyt g-k.
Nieprawidłowy rozstaw słupków
Zbyt duży rozstaw słupków, czyli profili CW, może prowadzić do ugięcia lub nawet złamania płyt g-k obciążonych dużym ciężarem. Dlatego należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń producenta.
Zazwyczaj przyjmuje się maksymalny rozstaw słupków 60 cm przy standardowej szerokości płyt 120 cm. Przy szerszych płytach 125 cm można zwiększyć rozstaw do 62,5 cm. Odchylenia od tych wartości mogą zagrozić stabilności konstrukcji.
Niezastosowanie taśmy akustycznej
Brak taśmy akustycznej, tzw. maty akustycznej, pogarsza izolację akustyczną ścianki oraz może powodować powstawanie mostków akustycznych. Taśmę nakleja się na profile przypodłogowe i przysufitowe, dzięki czemu tłumi się przenoszenie drgań na całą konstrukcję.
Dodatkowo, taśma akustyczna uszczelnia styk metalowych profili z betonem lub cegłą, zapobiegając przedostawaniu się kurzu i pyłu do wnętrza ścianki. Jej brak może zatem pogorszyć także ogólną jakość i trwałość konstrukcji.
Właściwe krycie taśmą akustyczną
Najważniejsze elementy do pokrycia taśmą akustyczną, to:
- profile UW przy suficie i podłodze
- boczne profile CW
- fragmenty ścian i stropów w miejscach styku ze ścianką działową (po obwodzie)
Nieprawidłowe ułożenie izolacji
Kolejnym istotnym etapem jest wypełnienie szkieletu nośnego ścianki odpowiednią izolacją z wełny mineralnej lub innego materiału izolacyjnego. Od tego zależą kluczowe parametry, jak izolacyjność termiczna, akustyczna i odporność ogniowa.
Najpoważniejszym błędem jest całkowite pominięcie izolacji, co może zniweczyć oczekiwaną funkcjonalność ścianki działowej.
Często też popełnianym błędem jest nieprawidłowy dobór materiału izolacyjnego, np. zastosowanie zwykłej wełny zamiast wełny ognioodpornej w ściance przeciwpożarowej. Może to spowodować niespełnienie wymogów przepisów budowlanych i ochrony przeciwpożarowej.
Niewłaściwe ułożenie płyt g-k
Na kolejnym etapie montażu poszycia z płyt gipsowo-kartonowych konieczne jest przestrzeganie zasad ich prawidłowego łączenia i układania. Najczęstsze błędy to:
- pionowe styki płyt na jednej ścianie na tej samej linii co na drugiej
- poziome łączenia płyt na tej samej wysokości po obu stronach ścianki
- zbyt bliskie łączenia przy otworach okiennych i drzwiowych
Powoduje to osłabienie konstrukcji i może prowadzić do rys i pęknięć. Dokładne zasady układania określa producent systemów suchej zabudowy.
Nieodsunięcie płyt od podłogi
Bardzo często spotykanym błędem jest bezpośrednie przykręcenie dolnej warstwy płyt g-k do profili przypodłogowych. Tymczasem płyty powinny być oddalone od podłoża o kilka milimetrów, by umożliwić naturalne odkształcanie się ścianki pod wpływem np. zmian temperatury lub wilgotności.
Minimalna przerwa powinna wynosić 5 mm, w wilgotnych pomieszczeniach 10 mm. Uzyskuje się ją przez podłożenie pod płytami kilkumilimetrowych klocków dystansowych, które usuwa się po zamontowaniu wszystkich płyt.
Przykręcenie płyt do profili UW
Kolejny typowy błąd to przykręcenie płyt gipsowo-kartonowych bezpośrednio do profili obwodowych UW opierających się o podłogę i sufit. Nie pozwala to na swobodne pracu ścianki i może prowadzić do jej deformacji oraz powstawania rys i pęknięć.
Dlatego pierwszy rząd wkrętów powinien być oddalony od profili UW o co najmniej 10 cm. Pozwoli to ściance na nieznaczne odkształcenia, nie narażając poszycia na uszkodzenia.
Niezastosowanie połączeń ślizgowych
Ostatnim ważnym etapem jest wykonanie połączeń ślizgowych, czyli takich, które umożliwiają niezależne pracowanie różnych elementów konstrukcji. Najczęściej dotyczy to styku nowej ścianki działowej z istniejącą ścianą murowaną.
Brak połączenia ślizgowego, np. w postaci taśmy dylatacyjnej lub akrylowej masy uszczelniającej, może powodować powstawanie szczelin i rys w miejscach takiego styku materiałów.
Dlatego wykonanie połączeń ślizgowych jest konieczne dla zapewnienia szczelności i estetyki połączenia ścianki działowej z innymi elementami konstrukcyjnymi.
Podsumowanie
Budowa ścianek działowych z płyt gipsowo-kartonowych może na pierwszy rzut oka wydawać się prosta. Jednak na każdym etapie prac czyhają pułapki, które mogą znacząco wpłynąć na jakość i trwałość gotowej konstrukcji. Artykuł szczegółowo omawia najczęstsze błędy popełniane podczas wznoszenia ścianek z płyt G-K i radzi jak ich unikać.
Przede wszystkim kluczowe jest prawidłowe zaprojektowanie konstrukcji - wybór odpowiednich profili i rodzaju płyt dostosowanych do przyszłych funkcji ścianki. Na kolejnych etapach trzeba zwrócić uwagę na precyzyjne wykonanie połączeń oraz zastosowanie wpustów dylatacyjnych umożliwiających naturalną prace materiałów. Tylko wtedy ścianka działowa będzie stabilna, trwała i spełni swoje zadanie przez długie lata.Zapoznanie się z tym opracowaniem pomoże uniknąć najczęstszych błędów, a tym samym zaoszczędzić czas i pieniądze. Pozwoli również lepiej komunikować się z wykonawcą i kontrolować poprawność kolejnych etapów prac. Gorąco polecamy lekturę przed przystąpieniem do wznoszenia ścianki działowej z płyt GK!
